Przeskocz do treści

Kosz na pranie wiklinowy cieszy się dużym zainteresowaniem. 

Duży kufer wiklinowy 80 cm będzie dobrym rozwiązaniem dla większej rodziny. Użytkowanie takiego kosza na pranie będzie wygodne ze względu na ułatwiony dostęp do brudnej bielizny. Segregacja ubrań przed praniem zostanie wykonana błyskawicznie.  

Niestety coś za coś. Trzeba wziąć pod uwagę gabaryt skrzyni. Kosz ma dużą podstawę która zajmuje sporo przestrzeni.  Oczywistą sprawą jest że taki kufer na pranie nie będzie odpowiednim wyborem do małej łazienki w bloku. Dobierając kosz trzeba robić to z głową, bo nawet jeśli mamy dużo miejsca to pojemność musi być optymalna do ilości prania jakie gromadzimy.

Kufer wiklinowy na pranie

Duży kosz na pranie wiklinowy

Kosz na brudy wiklinowy wysoki

W małej łazience gdzie liczy się każdy kawałek wolnej przestrzeni dobrym rozwiązaniem będzie kosz na pranie wysoki. Kosz ma znaczną pojemność pomimo że podstawa jest mała. Wysokością optymalną będzie 80 cm. Przy tej wysokości kosz jest wygodny w użytkowaniu, a chodzi tutaj głównie o wyjmowanie brudnej bielizny z dna kosza.


Kosz na bieliznę wysoki

Wiklinowy kosz na pranie dwukomorowy

Segregacja bielizny w osobnych komorach to ciekawe rozwiązanie w koszu na pranie dwukomorowym.

W takim koszu klapa może być również osobna do każdej komory.

Kosz na pranie dwukomorowy
.

Kosz na pranie wąski

Wąski kosz na pranie to pojemnik na brudną bieliznę do tych najmniejszych łazienek. Jest to dobre rozwiązanie ale trzymając się reguły im mniejsza podstawa tym wyższy kosz. Wąskie kosze to dobre rozwiązanie dla singli lub jeśli chcemy wrzucać do nich tylko bieliznę.

Kosz na pranie wiklinowy wąski

Jeśli szukasz dobrej jakości kosz na pranie polecam stronę www.wiklinowy.sklep.pl w kategorii kosze na pranie wiklinowe. Są to polskie wyroby bezpośrednio od producenta.

Przy ładnej pogodzie wolny czas chętnie spędzamy na spacerach, piknikach czy plaży. Pomocnę do takich wypadów bedą kosze wiklinowe. Poręczne, eleganckie w różnych wzorach koszyki z wikliny  zastąpią plastikowe torby.

Koszyk z wikliny
Kosz piknikowy z kolorem

Kosz wiklinowy
Wiklinowy koszyk piknikowy czysty

Kosz na piknik lub plażę
Wiklinowe koszyki piknikowe -plażowy

koszyk-kolorowy
Wiklina kolorowa - biały kosz

Polecam zakup koszyka w sprawdzonym sklepie

Praktyczne kosze wiklinowe na rower - najnowsze wzory już w tym sezonie ! Kosze świetnie nadają się na wyprawy rowerowe.

Kosz na rower biały z uchwytem na klik
Koszyk wiklinowy na rower z wkładem
Koszyk na rower na kierownicę

Klasyfikacja wikliny według odmian

W podziale prętów wiklinowych rozróżniamy amerykankę, wierzbę wiciową, wierzbę migdałową, wierzbę piaskową,  które znajdują się najczęściej w uprawach plantacyjnych. Oddzielenie tych odmian jest niezbędne do właściwego wykorzystania wikliny jako materiału do produkcji taśmy wiklinowej lub wyplatania koszy.

Klasyfikacja według wymiarów

Klasyfikacja według wymiarów ustala przedziały długości i grupy przedziałów długości. Przedziały długości, których jest 10, obejmują graniczne wymiary prętów w poszczególnych stopniach długości i ustalają rozpiętość w 1 przedziale 10cm, a w następnych co 20cm. Grupy przedziałów długości dzielą pręty wiklinowe na:
- krótkie obejmujące przedziały 50-120cm
- średnie obejmujące 120-160cm
- długie powyżej 180cm długości.

Klasyfikacja wikliny jakościowa

Opiera się na podziale według rodzaju, ilości i rozmieszczenia wad. Wiklinę niekorowaną dzieli się na dwie klasy jakości i oznacza liczbami rzymskimi.

Całość produkcji koszykarskiej można ująć w pewne typy czy rodzaje.

W podziale tym wyróżniamy:

  • Wyroby zielone - wykonane z zielonej niekorowanej wikliny. Są to wyroby najprostsze pod względem techniki wykonania i jakości używanych do produkcji surowców
  • Wyroby ubijane albo bite - nazwa ta pochodzi stąd, że w czasie plecenia (grodzenia) ściany kosza np. kufra koszykarz ubija specjalnym żelazem w celu uzyskania gęstszego, bardziej zwartego i silniejszego splotu. Do tego działu należą kufry, walizki, kosze na bieliznę, kosze maglowe, kosze piekarskie, kosze do celów przemysłowych i wiele innych
  • Wyroby meblowe albo szkieletowe - w wyrobach tych najpierw buduje się szkielet z grubych kijów (nogi, oparcia, plecy), który wyplata się, przeplata lub wykańcza w zamierzony sposób
  • Wyroby galanteryjne - do bardzo licznych z tego działu należą: tace, tacki, kasety, kosze kwiatowe, torby prezentowe, kosze biurowe, wieszaki do ręczników, zabawki i wiele innych. Rozmaitość tych wyrobów jest w praktyce nieograniczona, gdyż są one wytwarzane z najprzeróżniejszych materiałów, surowców i pomocniczych artykułów zdobniczych
  • Wyroby specjalne - należą tu takie wyroby, których nie można zaliczyć do żadnej z poprzednich grup np. wózki dziecięce laski spacerowe, kije sportowe, pantofle, trzepaczki, kapelusze, sprzęt rybacki, obręcze do beczek, wyroby łubiane i inne
  • Wyroby kombinowane takie, których szkielety są drewniane lub metalowe wykonane w wytwórniach metalowych lub stolarskich, koszykarz zaś uzupełnia je przez wyplecenie siedzeń, oparć i pleców itp.

Tak przedstawia się w ogólnych zarysach podział produkcji koszykarskiej na główne działy. Ma on znaczenie teoretyczne, ułatwia jednak orientowanie się wśród wielkiej różnorodności wyrobów koszykarskich.

MOCZARKOWANIE - wiklina biała moczarkowana

Jest najprostszym, najłatwiejszym i najtańszym sposobem korowania. Świeże, zielone pręty wstawia się wiosną po ustąpieniu mrozów do moczarek. Moczarki to zagłębione w glebie zbiorniki, naturalne stawy lub specjalne baseny wypełnione wodą. Poziom wody w moczarkach powinien być stały i powinien wynosić około 10-15cm przy wiklinie jednorocznej, natomiast kije mogą być zanurzone nawet do głębokości 50-80cm. Dno powinno być wyrównane. Zbiorniki takie powinny być uzupełniane wodą wodociągową albo ze strumienia. Wokół zbiornika i między rzędami wiązek buduje się ogrodzenie z drewnianych łat o wysokości około 80cm. Ta konstrukcja umożliwia dostęp światła i powietrza do każdej wiązki, a także zabezpiecza je przed przewracaniem podczas wiatrów.
Po pewnym czasie (około 3-6tyg.) w prętach uaktywnia się miazga twórcza, która stymuluje pojawienie się korzonków i listków. Umożliwia to łatwe zdejmowanie z nich kory..
Korowanie wikliny z moczarek rozpoczyna się około 15maja i trwa przez 6-7tygodni. Pręty, które nie ożyły w moczarce i nie dadzą się okorować, można odłożyć do gotowania. Korowalność wikliny sprawdzamy wyjmując z moczarki kilka prętów i próbujemy zdjąć z nich korę. Jeżeli schodzi ona dobrze przy jednokrotnym ich przeciągnięciu przez kleszcze to znaczy, że wiklina jest odpowiednia do korowania. Kleszcze używane do korowania wikliny krótkiej wykonane są z metalu lub drewna. Do korowania wikliny długiej używa się dużych żelaznych kleszczy sprężynowych, które mocuje się na stale w belce rusztowania.
Pręty i kije pobrane z moczarek w nadmiarze i oczekujące kilka dni na korowanie ułożone w wiązkach, jedne na drugich, mogą pleśnieć i sinieć. Wiklinę można korować mechanicznie za pomocą korowarki (urządzenie działające na zasadzie obracających się współbieżnie uzębionych bębnów, pomiędzy które wsuwa się zakleszczone w podajniku pręty). Za pomocą korowarki można korować wiklinę o długości od 60 do 240cm. Wiklinę po okorowaniu należy suszyć na powietrzu, na słońcu może przebywać tylko 1h w ciągu dnia. Dłuższe eksponowanie wikliny na promienie słoneczne powoduje jej szarzenie. Przy właściwym suszeniu uzyskuje się wspaniały połysk i barwę. Wiklinę białą okorowaną wykorzystuje się do wyrobu galanterii, wyrobów średnich i dużych mebli.

WIKLINA Z PĘDZARNI - białą wiklinę można uzyskać także z pędzarni.

Pędzarnie różnią się od moczarek tym, że są to stałe moczarki betonowe, umieszczone w budynkach z górnym światłem lub bez, z centralnym ogrzewaniem i dopływem ogrzanej wody. Umożliwia to uzyskanie białej wikliny w ciągu zimy. W tym celu wstawia się wiklinę do pędzarni zaraz po wycięciu.
Proces korowania wikliny można powtarzać do 4 razy w ciągu zimy.
Temperatura powietrza w pędzarni powinna wynosić od 25 do 30 st. Celsjusza, a w czasie ich wietrzenia nie może spaść poniżej +15 st. Celsjusza. Nie wolno dopuścić do przetrzymywania wikliny w pędzarni, ponieważ na prętach wykształcają się nowe pędy boczne i tworzą sęczki, które mogą być widoczne po okorowaniu. Ponadto po utworzeniu się nowego pierścienia drewna, pręt okorowany i wysuszony ma ostre, kłujące nitki. Stanowi to poważną wadę materiału. Wiklina okorowana z pędzarni jest biała o różnych odcieniach w zależności od odmiany, czasu suszenia i nasłonecznienia.

GOTOWANIE (WARZENIE)

Ten rodzaj jest sztucznym sposobem korowania, który polega na rozgotowaniu kory. Używa się do tego zwyczajnych kotłów żelaznych o dość dużych wymiarach, które mieszczą minimum 1000l wody. Zbiornik powinien być przykryty ciężką metalową pokrywą. Kotły są wmocowane i ogrzewane własnym paleniskiem lub też parą. Kotły z własnym paleniskiem powinny być w kształcie litery "U" ponieważ ułatwia to ich ogrzanie.
Do gotowania można użyć wikliny zielonej lub takiej, która uległa zaschnięciu w czasie moczarkowania lub w pędzarni (powietrznie suchej). Można gotować wiklinę każdej długości.
Pręty powiązane w wiązki wkładamy do kotła z wrzącą wodą, wiklinę zaschniętą można zanurzać także w kotle z zimną wodą. Warzenie wikliny świeżej trwa od 2 do 3h, a zaschniętej od 4 do 5h. Warunkiem prawidłowego przebiegu tego procesu jest jej gotowanie. Następnie za pomocą specjalnych wideł wyciąga się wiklinę z ukropu. Gorące pręty są czarne i błyszczące. Korowalność wikliny przy gotowaniu sprawdza się podobnie jak przy moczarkowaniu. Po wstępnym wychłodzeniu pręty są natychmiast korowane ręcznie lub maszynowo. Wiklinę można korować za pomocą gotowania w zasadzie przez cały rok, trzeba jednak pamiętać, że do zimowego korowania potrzebne są sztuczne suszarnie. Wiklina korowana z gotowania otrzymuje kolor ceglastoczerwony w różnych odcieniach. Gdy nie jest pożądany odcień jasny, wystawia się wiklinę gotowaną na działanie promieni słonecznych.
W jednej wodzie można gotować kilka partii wikliny (3-4) po czym wodę należy zmienić, a dno kotła oczyścić. Wiązki podczas gotowania muszą być w całości zanurzone w wodzie. Nie wolno korować wikliny zaraz po po wygotowaniu ponieważ wyparuje z niej woda, wskutek czego kora przyschnie i nie da się jej zdjąć. Aby temu zapobiec należy zostawić wiklinę w kotle aż do wyschnięcia lub przerzucić do basenu z zimną wodą.

PARZENIE WIKLINY PARĄ

Zabieg polega na tym, że wiklinę umieszcza się w specjalnym kotle, do którego napuszcza się parę pod ciśnieniem 2-3 atmosfer. Para parzy korę i ułatwia korowanie. Tym sposobem uzyskuje się barwę lekko różową, a niektóre odmiany wikliny uzyskują kolor brunatnozielony. Wiklina parzona zmienia barwę nieraz nawet po kilku tygodniach.

ODWROTNY SYSTEM KARGA

Sposób polega na tym, że wikliny przeznaczonej do wyrobu taśm nie koruje się, lecz przepuszcza ją w korze przez taśmiarkę (maszynę do rozłupywania wikliny). Wykonuje się w ten sposób dwie czynności: rozłupuje pręty wiklinowe i jednocześnie zdejmuje z nich korę.

KOROWANIE Z PNIA

Jest to metoda szkodliwa dla plantacji wikliny. Może ona być stosowana tylko wówczas, gdy chcemy uzyskać plony z plantacji, która została przeznaczona do likwidacji.

Wyplatanie koszy to bardzo czasochłonne i pracochłonne zajęcie, bardzo często w pozycji siedzącej pochylonej.
Wiklina jest w pełni ekologicznym surowcem, który rośnie na plantacjach wikliny, a samo plecionkarstwo jest zajęciem towarzyszącym człowiekowi od setek pokoleń. Jest namiastką tego, co przyjazne środowisku. Do oplotu nie używa się żadnych maszyn, ani skomplikowanych urządzeń, dlatego każdy z nas może postarać się wypleść taki koszyk.
Istnieje wiele różnych technik wyplatania, jednak wszystkie dają jednakowy efekt - piękny wyrób wiklinowy. Można wyplatać z taśmy lub pręta wiklinowego. My postaramy się przybliżyć Państwu kolejność następujących po sobie czynności podczas oplotu z taśmy wiklinowej. Do wykonania takiego kosza są potrzebne: drewniane listewki (grubość 2 mm x 2 cm),  taśma wiklinowa, pręty wiklinowe, piłka ręczna, gwoździe 50 mm x 2,2 mm, gwoździki 30 mm x 1 mm, młotek, zszywacz, zszywki, sekator, obcęgi, miarka, długopis i dobre chęci.

1. Aby rozpocząć wyplatanie kosza, musimy powycinać odpowiednie długości z drewnianych listewek i połączyć je gwoźdźmi tworząc szkielet koszyka.

Stelaż kosza wiklinowego na pranie

2. Gdy drewniany stelaż jest już gotowy, obijamy kanty na łączeniach gwoźdźmi i narożniki za pomocą taśmy wiklinowej i zszywacza.

Wykończenie narożników wikliną

Jak zrobić kosz wiklinowy na pranie

3. Gdy kosz jest już "obity", to owijamy przeciwległe listewki dolnej ramki. Przyszywamy zszywaczem jedną taśmę i owijamy ją wokół listewki. Gdy skończy się pierwsza taśma, przyszywamy zszywaczem drugą, a potem kolejną itd. Owijamy taśmą wiklinową całą środkową i górną ramkę.

4. Na owiniętych listewkach dolnych odmierzamy równe odległości nie większe niż co 4 cm i wbijamy w te miejsca po jednym gwoździku.

6. Obcinamy zaokrąglone końcówki gwoździków (łepki).Dwa przeciwległe gwożdziki łaczymy prętami wiklinowymi odpowiedniej długości.

7. Przyszywamy taśmę od spodu listewki i wyplatamy dno.

8.Gdy dno jest już gotowe zabieramy się do wyplatania boków kosza.
Odmierzamy równe odległości na listewkach i wbijamy w nie gwoździki, obcinamy łepki i zakładamy odpowiedniej długości pręty wiklinowe.

9.Na jednej z czterech pionowych listewek przyszywamy zszywaczem w niewidocznym miejscu taśmę wiklinową i zaczynamy wyplatanie. Musimy pamiętać, że gdy owiniemy taśmę wokół czterech listewek, to na listewce, gdzie zaczęliśmy należy nawrócić i dalej wyplatać. Tę czynność powtarzamy aż do wyplecenia połowy kosza.

10. Z drugą połową postępujemy identycznie jak z pierwszą, czyli odmierzamy takie same odległości jak w pierwszej części. Wbijamy w listewki gwoździki, obcinamy łepki gwoździ i zakładamy pręty wiklinowe.
Przyszywamy zszywaczem tasiemkę do listewki w niewidocznym miejscu i wyplatamy koszyk do momentu, aż będzie wypleciony.

12. Owijamy cztery nóżki stelaża (przyszywamy taśmę w miejscu niewidocznym i owijamy nóżkę, a gdy jest już gotowe, przyszywamy dokładnie zszywaczem i obcinamy zbędną część taśmy wiklinowej).
Mamy prawie gotowy kosz, brakuje nam wieczka.

13. Zbijamy szkielet wieka i "obijamy" rogi taśmą.

14. Owijamy przeciwległe listewki. Musimy pamiętać, aby wybrać sobie górę i spód wieka.
Na owiniętych listewkach wbijamy w równych odstępach gwoździe, obcinamy końcówki i zakładamy patyki wiklinowe.

16. Zaczynamy wplatać wieko mocując taśmę od dolnej strony.

17. Robimy otwór na rękę: wyplatamy jedną część i przyszywamy zszywaczem. W celu wyplatania drugiej części przybijamy z tyłu tasiemkę i dalej wyplatamy aż wieko będzie ukończone.


18. Za pomocą gwoździ mocujemy wieko do wyplecionego kosza, obcinamy łepki i dokładnie "dobijamy" gwoździe. Za pomocą gwoździków i wiklinowego patyczka długości ok.10 cm przybijamy zabezpieczenie, aby nie zapadało się wieko.

Jeszcze obszycie które w przypadku koszy wiklinowych jest obowiązkowe i efekt końcowy.

Kosz wiklinowy na pranie

 

Gdzie kupić wiklinę do koszyków?

Taśmę wiklinową czyli wiklinę łupaną oraz inne materiały plecionkarskie dostępne są w sklepie producenta

www.wiklinowy.sklep.pl

Dno - podstawa wyplatanego przedmiotu

Gotowanie (warzenie) wikliny -  sztuczny sposób przygotowania wikliny przed korowaniem.

Kij wiklinowy - wiklina o grubości od 8 do 40mm i o długości co najmniej 140cm otrzymana przez ścięcie pędu oraz usunięcie kory i odgałęzień

Kleszcze (szczypce) - narzędzie do ręcznego korowania wikliny

Konstrukcja krzyżakowa (krzyżak) - kilka do kilkunastu prętów (żeber) połączonych i skrzyżowanych ze sobą. Po związaniu i rozprowadzeniu promienistych odcinków prętów stanowią osnowę w dnach owalnych i okrągłych

Konstrukcja żebrowa - żebra (pręty), wokół których wyplata się czworokątne dno

Korona - górna część pręta, zaczynająca się od zgrupowania odgałęzień lub rozwidlenia

Korowanie - usuwanie kory z prętów wiklinowych

Korowarka - urządzenie do korowania prętów mechanicznie

Łuki i obręcz - pręty, z których buduje się szkielet przedmiotu wykonanego jedynie z obręczy

Moczarki - zbiorniki napełnione wodą służce do przechowywania kijów w pozycji pionowej. Sposób do przygotowania wikliny przed korowaniem.

Namaczanie - zanurzanie materiału  do wyplotu  na określony czas w celu zmiękczenia ich przed użyciem

Sekator do wyplatania koszy wiklinowch

Nożyce koszykarskie (sekator) - służą do obcinania zbędnych końcówek podczas wyplatania przedmiotu.

Ubijak do wikliny
Narzędzie do prostowania wikliny i ubijak do splotów.

Ubijak, żelazo do wyginania - narzędzie służy do ubijania splotów wikliny oraz prostowaniu kijów i prętów wiklinowych. Szczególnie przydatne przy produkcji mebli typu fotele, stoły.

Nóż wikliniarski w kształcie sierpa - wykorzystuje się do skracania prętów wiklinowych

Taśmiarki i łuparki - maszyny służące do rozłupywania i obróbce wikliny na taśmę.

Szydła wikliniarskie
Szpikulec szydło wikliniarskie

Szydła - szpikulce, przebijaki - proste lub zakrzywione o różnych grubościach. Narzędzia te służą do rozsuwania witek by można było wpleść kolejne.

Wiklina - niezbędne narzędzia do produkcji wyrobów
Stół do produkcji wyrobów wiklinowych

Stół ułatwia produkcję koszy ze względu na specyficzną konstrukcję.

Taśma wiklinowa
Wiklina - taśma wiklinowa

Wiklina
Wiklina łupana tzw. taśma wiklinowa

Taśma wiklinowa - produkt otrzymywany z pełnej wikliny. Pręt wiklinowy o długości 180 cm - 220 cm jest łupany wzdłuż na trzy części maszynowo. Po przepuszczeniu przez taśmiarkę zostaje cienki lico które po namoczeniu jest używane do wyrobu mebli wiklinowych.

Obręb - zakończenie górnych brzegów wyrabianych przedmiotów

Odgałęzienia - boczne pędy wikliny

Odziomek - grubszy koniec witki wiklinowej

Osnowa - części składowe szkieletu wyplatanego przedmiotu

Pas wzmacniający wypleciony jednorzędowo- używany do wyplotu przedmiotów w celach dekoracyjnych

Pas wzmacniający - wykonany trzyprętowym splotem wężykowatym u podstawy przedmiotu, pomiędzy dnem, a ścianą. Można go zastosować tuż pod obrębem. Pełni funkcję wzmacniającą, można go stosować w celach dekoracyjnych

Pędzarnie (rodzaj moczarkowania) - kryte baseny do przechowywania wikliny. W basenach moczy się  materiał  przed korowaniem.

Pręty wiklinowe - wiklina o długości ponad 50 cm, otrzymana tylko przez ścięcie pędu.

Rozłupnik (rożek) do prętów wiklinowych - przyrząd do rozcinania prętu wiklinowego na kilka części na całej jego długości

Słupki - grube odcinki pręta mocowane w czterech narożnikach boków koszy, stanowią narożniki ścian koszyków

Wiązka wikliny - pęk prętów lub kijów zrównanych grubszymi końcami do jednego poziomu i związany

Wierzba - każda roślina należąca do botanicznego  rodzaju "wierzba"

Wierzby koszykarskie - odmiany wierzb, które produkują szczególnie cenną witkę i w tym celu są z reguły uprawiane na plantacjach

Wierzchołek - górna część pręta, stanowiąca 1/5 część jego długości

Wiklina - materiał plecionkarski w kształcie prętów lub kijów uzyskany z wierzby, a więc odcięty od macierzystego organizmu rośliny

Wiklina prosta - kije lub pręty, których środkowa część i wierzchołek są praktycznie proste  i wygięcie nie przekracza 3 cm na długości 1 m i na całej długości nie mają złamań

Wiklina szablasta - pręty i kije, które na całej długości nie mają załamań

Wiklina krzywa - kije lub pręty, które na całej swojej długości wykazują jedno- lub wielostronne załamania

Wiklina biała - wiklina korowana o naturalnej barwie drewna uzyskiwana metodą moczarkowania lub w pędzarniach

Wiklina czerwona - wiklina korowana o ceglastoczerwonej barwie drewna z różnymi odcieniami, która jest wynikiem parzenia lub gotowania wikliny przed korowaniem